درست آن زمان که از همه بریده بودم و مرز شادی هایم در حال ناپدید شدن

بود تو آمدی.

 

 آرام آرام آمدی و طعم زندگی را بر دل خسته ام که با عطر نفس هایت

جان تازه ای گرفته بود چشاندی.

 

حال میفهمم تو کیستی...هر زمان دلت شکست بخشیدی اما فراموش

نکردی

 

میدانم دلت پر است از اندوه هایی نگفته.

 

مرا غرق خود کردی...آنقدر در وجود مهربانت غرق شدم که ابدیت را

در تو می خواهم.

 

در تویی که عاشقانه عشق را در قلبم نهادی و معنی زندگانی را

به طور خلاصه اما زیبا  در جمله ی "دوستت دارم"به من فهماندی.

من هم دوستت دارم.

 

فرق تو با دیگران این است..."من بدون دیگران می توانم اما بدون تو هرگز"

 

حتی خیالش هم مرگ را برایم تداعی می کند.

 

نفس هایی که می کشم همه از لطف وجود پروردگاریست

که تورا به من هدیه کرده.

 

ای بهترینم تو را با تمام وجود می خواهم.تا ابد با من بمان

تا غم را شرمسار کنیم.

 

پروردگارا هزاران بار شکرت می کنم که او را به من هدیه کردی.

 

هدیه ای گران بها که فقط خودم و خودت عظمتش را درک می کنیم.

 

تا ابد ما را با هم نگه دار و نگذار بینمان لحظه ای حتی ثانیه ای

جدایی ایجاد شود.

 

هر لحظه عشق را در وجودمان نسبت به هم بیشتر و بیشتر کن

و مارا نسبت به هم وفادار قرار ده و هر یک از ما را پاک بدار

که تویی آمرزنده ی گناهان و بخشاینده ی نیکی ها:)

 

*به پایان آمدیم دفتر،حکایت همچنان باقیست*

"این اولین و آخرین وبلاگم هست...دلنوشته هامو توش میزارم...

اگه بده به بزرگی خودتون ببخشین اگه هم خوبه دعا کنین بهتر بشه..."

 

:ادامه مطلب:

نوشته شده در پنج شنبه 23 خرداد 1398برچسب:,ساعت 10:1 توسط محمدرضا ن| |